Gelse geçmişim, yatsam dizine uyusam...

Geçmişine sahip çıkacaksın. Bir gün seni bıraksalar dahi, öldükleri zaman bile. Ve hatta seni terk ettiklerinde sevenlerin, sen onlara kırılmışta olsan onların elini bırakamayacağını bile bile sarılmalısın geçmişine. Geçmişinde mavi gözlerin sana bıraktığı anılar, deniz, kum, ağaç kokusu ve açık giden gözler var... Geçmiş deyip geçme! Özlediğinden daha çok özlemelisin geçmişini. Onlara bakıp güldüğünden daha çok gülmeli, ağlarken sarıldığından daha sıkı sarılmalı, başını omuzuna daha sıkı yaslamalısın. Onlar bilmese de sen hala hasretle bakıyorsun şu üçünün tekrar bir arada olmasına; Cennetteki Tuğba ağacının dallarına konan Turaç'ın gagasındaki Burçak'a. 
Onlar olmasa ne anlamı olurdu geleceğe duyulan umudun...