Gerçek Hikayesi

Dertlerimiz vardı bizim. Mutluluklarımız da vardı ama. O sıradan, geçici, dünyevi dertleri unutturacak mutluluklarımız. Kimseye dirsek çevirmedik biz, kimseyi hor görmedik, kimseye aşağılayıcı bakışlar atmadık. Soframız vardı bizim gönlümüzden sunduğumuz, adabıyla oturduğumuz. Biz birdik, sımsıkıydık "kördüğüm gibi". Ayrılıklarımız da oldu bizim, hasretle yandığımız da. Gönül kırıklarından içimiz yanarken, gözlerimizin içi gülerdi hep. Bir dilim ekmek ile gönül bağımızı sağlamlaştırdık biz. Hiç eksiğimiz olmadı birbirimizden. Hep tamamladık birbirimizi arttırarak sevgimizi. Bu fanilikte tek eksiğimiz var şimdi. Ama biz yine dik duruyoruz, yine kördüğümüz, yine kimseyi hor görmüyoruz. Dünya fani, dünkü efratlar hani, biz burada değiliz hüvel baki !!!